ABD'li Frances Tiafoe, 28 Haziran 2021 Pazartesi, Londra'daki Wimbledon Tenis Şampiyonası'nın birinci gününde Yunanistan'dan Stefanos Tsitsipas'a karşı tek erkekler maçını kazandıktan sonra kutluyor. (AP Photo/Alastair Grant)Ülke, yorumcuların Frances Tiafoe'nun ırkını analiz etmeden önce meziyetlerine odaklanması için kaç Siyah tenisçiye ihtiyaç duyuyor?
Bazı önde gelen haber kuruluşları arasında 1 numaralı sorun, Siyah oyuncuların teniste orantılı olarak temsil edilmemesi gibi görünüyor. Tiafoe'nun ABD Açık'taki muhteşem performansının, genç yaştaki başarısından dolayı değil, çok fazla Siyah tenisçi olmadığı için ikna edici olduğunu iddia ederlerdi.
New York Times, Tiafoe'yu 'teniste Siyah erkeklerin yükselişi için son umut' olarak nitelendirdi ve onun seviyesinde tenis oynayan daha fazla Siyah erkek bulunmadığından yakındı.
18 eylül burç
Peki teniste doğru Siyah erkek sayısı nedir?
Her ekonomik sektör, spor ve hobinin ABD nüfus sayımını yansıtmasını talep eden Çeşitlilik, Eşitlik ve Kapsayıcılık (DEI) savunucularından oluşan bir grup var. Onlara göre, ABD'li tenisçilerin yüzde 13'ünden daha azının Siyah olması sistemik ırkçılık veya toplumsal başarısızlıktır.
DEI demagoglarını bu yolda takip etmeye devam edersek, tam temsil amacının ne kadar çılgınca olduğu ortaya çıkar.
Country müzik yayın süresi, çalınan şarkıların yüzde 13'ü Siyah müzisyenler tarafından olacak şekilde bölünmeli mi? Her NFL takımı, İspanyol oyuncuların yüzde 18,7'lik bir temsiline yer açmalı mı? Peki ya NBA ve onun Asyalı oyuncu eksikliği? Köprü? Turşu topu? Pinokle? Ayrılıklar hiç bitmeyecek mi?
Şaka gibi görünüyor ama DEI hareketinin yöneldiği yer burası. Kanıt için kuş gözlemcilerinin “ırksal hesaplaşması” hakkındaki son raporlardan başka bir yere bakmayın.
Her ırkın her şeyde orantılı temsili saçmadır. Çocukların ailelerinden ve içinde bulundukları toplumdan etkilendiği bariz gerçeğini göz ardı eder ve hobilerine de yansır. Mahallenizdeki herkes bütün yaz bir araya gelip basketbol oynuyorsa, bu spora aşık olma şansınız da var. Ancak kuş gözlemci bir ailede büyüdüyseniz, bu size top kovalamaktan daha çekici gelebilir.
Peki neden temsile önem veriyorlar?
Çocukların “kendilerine benzeyen birini” kendilerinin de yapabileceğine inanacakları bir konumda görmeleri gerektiğine dair bir argüman var.
Ama dünyanın işleyişi bu değil. Thomas Jefferson ve John Locke'tan büyük ölçüde ilham aldım ve onlar gibi çalışmak için onlar gibi görünmem gerekmiyor. Aynı şey Tiger Woods veya Frances Tiafoe'dan ilham alan genç beyaz atletler veya Tom Brady veya Larry Bird'den ilham alan genç Siyah atletler için de geçerlidir. Veya bu konuda, erkek sporculardan ilham alan genç kızlar.
Gençlerin bir şeyler yapabileceklerine inanmaları için “kendilerine benzeyecek” birine ihtiyaçları olduğu doğru olsaydı, asla “ilklerimiz” olmazdı. Genç oyuncular denemekten vazgeçerdi.
Yine de DEI aktivistleri - kurumsal yönetim kurulu odalarından ülkenin en iyi gazetelerine kadar - meselenin peşine düşmeye devam edecekler çünkü bunun Amerika'nın kendilerine söylenen ırkçı şeytani ülke olduğunun kanıtı olduğuna inanıyorlar. En iyi takımla sonuçlanmasa bile bir ofisi “Amerika gibi görünmeye” zorlayacaklar. Ve her ofis, arena veya tenis kortu 'Amerika'ya benzeyene' kadar, ırkçılık konusunu desteklemeye devam edecekler - daha az sporcu tenis oynamak veya kuş izlemek istese bile.
Gerçek şu ki Amerika ırkçı bir ülke değil, özgür bir ülke. Bu, sporcuların istedikleri sporu oynamayı seçebilecekleri anlamına gelir. DEI kotalarına uymasa bile.
Christian Watson, Color Us United'ın sözcüsüdür. Bunu InsideSources.com için yazdı.
lou ruvo beyin sağlığı merkezi las vegas